Bericht van Topfit Fysiotherapie, Martijn Poort

Marion van den Berg, voormalig mede-eigenaar Topfit Fysiotherapie

In een pittoreske omgeving op een boerderij in Overijssel tref ik Marion van den Berg, voormalig mede-eigenaar van Topfit Fysiotherapie

Het is precies vijf jaar geleden dat Topfit Fysiotherapie afscheid nam van één van de mede-oprichters van het bedrijf; Marion van den Berg.
Marion werd in die tijd ook wel de moeder van ons bedrijf genoemd.

Marion woont op een prachtige plek vlakbij de IJssel waar ze samen met haar man Guus na haar pensioen is neergestreken. Een rustige plek in een klein gehuchtje onder de rook van Zwolle. Op en rondom het terrein lopen bouwvakkers rond, die naast de woonboerderij bouwen aan een klein atelier/gastenverblijf. Ook haar zoon en schoondochter zijn met hun gezin op het terrein gaan wonen.

‘We hebben goede afspraken gemaakt tussen onze beide gezinnen. Het wordt een plek om oud te worden. Elke maandag ben ik oppasoma’ vertelt Marion. ‘En dan rennen de kleinkinderen hier door de kamer. Ik geniet enorm van de aanwezigheid van mijn kinderen en kleinkinderen.’

De ‘moeder’ van het bedrijf
Marion van den Berg is inmiddels alweer 5 jaar geleden vertrokken bij Topfit maar haar naam zingt nog geregeld rond onder de medewerkers die al langer werkzaam zijn bij Topfit.
Voorafgaand aan deze ontmoeting sprak ik kort met een paar collega’s en bij iedereen kwam het zelfde naar voren.. ’Marion? een heel warme collega die je nooit het gevoel gaf dat ze je baas was.’
‘Marion? zij was de moeder van het bedrijf.’

‘Ha ja’ geeft Marion aan. ‘Dat klopt wel ja, ik werd inderdaad door sommigen de moeder genoemd. Maar kijk we waren met drie eigenaren destijds en we groeiden snel, en dan is het mooi om te zien dat wij alle drie heel verschillende karakters hadden en ook verschillende sterke punten. Ik denk dat het inderdaad zo was dat ik soms als een soort moeder, ook vanwege mijn leeftijd, met de collega’s bezig was.’

Is dat een sterke kant van je?
‘Ja misschien wel. Wanneer je oog hebt voor de deskundigheid en sterke eigenschappen van je collega’s komt dat het hele team ten goede. Mijn overduidelijk zwakke kant is de blauwe , zakelijke. De creatieve zijde -weliswaar op amateuristisch niveau hoor – is iets beter ontwikkeld.’

Toen jullie startten in 1990 zagen jullie die sterke kanten al gelijk in elkaar? En was dat ook de reden om het Topfit- avontuur te starten?
‘Nee niet helemaal’ vertelt Marion. ‘We kenden elkaar al wel van een vorige praktijk waar we werkzaam waren. Toen we stopten bij die praktijk zijn Harry Gosselink en Dennis Geerlings met nog een tijdelijke 3e compagnon Topfit gestart, en na een half jaar vroegen ze mij erbij.’
‘Het werkte echt heel goed tussen ons drieën. Ook als we voor complexe zaken en moeilijke beslissingen kwamen te staan en het in eerste instantie niet met elkaar eens waren. We hebben later wel eens zo’n kleurenonderzoek laten doen waarin onze specifieke sterke punten en valkuilen goed naar voren kwamen. Daaruit kwam ook naar voren dat we elkaar goed aanvulden.’
‘Maar wat ons echt met elkaar verbond was de liefde voor het vak. We hadden alle drie diezelfde gedrevenheid om voortdurend ons product fysiotherapie te ontwikkelen. Stilstaan was geen optie. We wilden gewoon de beste zijn. Uitmuntend zijn in ons vak zeg maar.’

Ik hoorde, dat je toen de personal computer kwam daar helemaal niet blij mee was!
‘Ja dat klopt. Men pestte mij daar wel eens mee. Ik ben van oorsprong een Haagse meid en ze wilden me begin jaren 90 nog naar een spècjaal ontwikkelduh Haagsu computeâh cursus sturen. Daar kon ik wel om lachen. Als ik nu terugkijk op die 25 jaar, dan hebben we heel veel gelachen. Om ons zelf, samen met de collega’s en uiteraard ook wel eens samen met onze patiënten.’
‘Ik heb zo’n ongelooflijke fijne tijd gehad bij Topfit. Dat is echt iets dat ik iedereen toewens; werk mogen doen wat je leuk vindt, met leuke collega’s en dat in een omgeving waar je bijna elke dag met plezier naar toe gaat.’

Was die lol met je collega’s ook een reden van het succes van Topfit?
‘Jazeker, en dat geldt nog steeds denk ik. Topfit is weliswaar flink gegroeid maar nooit omdat we heel bewust die groei voor ogen hadden. Dat gebeurde eigenlijk heel geleidelijk. Het was eerder de drive om zelf nieuwe behandeltechnieken te willen aanbieden en zelf onze patiënten in alles het beste te kunnen geven, dat maakte dat we na verloop van tijd moesten verkassen naar weer een groter pand. Of dat we de kennis die we persoonlijk niet in huis hadden in dienst gingen nemen in de vorm van een nieuwe collega. Die oprechte inzet om een goede praktijk te zijn is altijd de basis geweest.’

Marion, even een geheel andere vraag: Wat is de beste fysiomop die je ooit hoorde?
‘Och jee, nou verras je me, ik ken er geloof ik geen één. Vraag dat maar aan een zeker paar heren als je weer op de praktijk bent. Ik herinner me dat er zeker nog één of twee goede moppentappers rondlopen.

Welke beroep zou jij nooit willen uitvoeren?
‘Iets met computers. Of iets in de IT. Ik heb er, waar nodig en met veel hulp van de jonge collega’s, na verloop van tijd wel mee om leren gaan hoor, maar met computers heb ik nou eenmaal niet echt een warme band.’

Is als je naar het huidige Topfit kijkt (met aangesloten praktijken rond de 100 man in dienst) dat ook wat je na een paar jaar voor ogen had?
‘Ja en nee, die groei maak je vanzelf mee als je goed bent, maar wij wilden vooral een goede praktijk zijn. Niet een hiërarchische praktijk met baas en werknemers maar een praktijk waarin we het als team samen deden iedere dag. En dat krijg je dan vanzelf ook terug. Het staat me nóg bij hoe de dames, de meiden van de balie- de visitekaartjes van de praktijk !- mij op een dag koffie brachten. Dat lijkt misschien vanzelfsprekend maar daar zat zoveel meer achter. Zoals bij alle collega’s stond ook bij mij de agenda altijd vol. Never a dull moment. En op een dag, waar ik die ochtend al voor dag en dauw de eerste patiënt zag, vergat ik wel eens pauze voor mijzelf te nemen. Tussendoor snel nog even collega’s helpen met een bepaald vraagstuk… het was geloof ik al 16.00 uur in de middag dat de dames van de balie naar me toe kwamen en zeiden: ‘Zo, en nu even koffie!’ Het zijn díe herinneringen, van die kleine momentjes die regelmatig nog opborrelen.’

‘Ook onze schoonmaker Rijkert is iemand die nu nog in mijn hart zit. (Rijkert werkt trouwens nog steeds bij Topfit. Al 28 jaar inmiddels!) Rijkert zette het schoonmaken van ons pand in zijn eentje voort toen zijn vrouw Andrea wegens haar gezondheidssituatie moest stoppen. Hij heeft nooit een dag verzuimd en komt altijd fluitend binnen. Ja Rijkert is iemand waar ik als ik er nu aan terugdenk nog blij van word. Hij dacht altijd met ons mee, hij zag altijd alles. Hij was het hart van onze zaak! Als er ergens een lampje stuk ging dan had hij dat al verwisseld alvorens iemand van ons het had opgemerkt.’

Waar ben je het meest trots op?
‘Ja dat zijn die hele kleine dingen, maar toch ook wel 2011. In dat jaar werden we namelijk onderneming van het jaar van Lelystad. Daar waren we zo ongelooflijk trots op. Dat was een prestatie van ons hele team. We werden als bedrijf beloond voor zaken die we zelf al als vanzelfsprekend waren gaan beschouwen. Zoek de foto’s maar eens op, dan zie je wat een leuk feest dat was na afloop.’

Wat staat er nog op je bucketlist?
‘Oma zijn, tekenen en schilderen. Ja, en gezond blijven. Guus en ik genieten ervan te kunnen rondfietsen in de regio en we genieten van de kleinkinderen. En het is zo leuk om onze eigen kinderen te aanschouwen en te zien hoe zij hun ouderrol vervullen.’

Hoe ziet de fysiotherapiepraktijk van het jaar 2130 er uit?
‘Holadiejee, wat een vraag! Nou ja, in 1980 was het nog zo dat ik met mijn patiënten achter een gordijntje stond en aan de andere kant van het gordijn stond dan mijn collega met een patiënt. Dat bracht soms hele komische situaties met zich mee. Dat kun je je nu bijna niet meer voorstellen. In de loop der tijd kregen we allemaal onze eigen behandelkamer. In de toekomst wordt e-health nog veel belangrijker, waarbij de patiënt soms ook prima op afstand geholpen kan worden. Maar de fysieke mens zelf zal niet snel veranderen. Lichamelijke en psychosomatische klachten blijven altijd. Wij mensen hebben nog steeds een fysiek lichaam dat blessures kan krijgen of slijtageslag en dat ook onderhoud nodig heeft. Ik denk dat fysiotherapeuten altijd nodig blijven en dat het beroep fysiotherapeut nog steeds een belangrijk beroep zal zijn in de toekomst.

Marion, Bedankt.
Marion, ik ben erg blij dat ik bij je langs mocht komen. Ik spreek zonder meer namens al mijn collega’s als ik zeg dat we het erg leuk vinden als we zo af en toe nog eens iets van je mogen horen, en als erelid van Topfit ben je natuurlijk altijd welkom op één van onze locaties om bijvoorbeeld gezellig met ons mee te lunchen.

Topfit Fysiotherapie, Lelystad, Martijn Poort